دفتر شعر عباس

          دلم از عاقبت کار خودش می ترسد       /    گاهی از معصیت و سادگیش می ترسد

          من که در اوج جوانی به خطر افتادم     /    دلم از عاقبت این خطرش می ترسد

         به دلم وعده ی توبه دهم از بی خردی     /    دلم از کوتهی عمر کَمَش می ترسد

        با که از راز دل خسته ی خود دم بزنم ؟   /     دلم از طعنه ی این مرد و زنش می ترسد

       چشمم از روشنی بیخود، خود بیزار است   /     چون که از عاقبت راه بَدَش می ترسد

       ای دل از راز به جان خفته ی خود حرف بزن /   تا نگویند که از حرف دلش می ترسد

      صید افتاده قفس را که دگر ترسی نیست     /  شاید از دوختن این دو لبش می ترسد

     این  دل  بو الهو سم میل رهایی  دارد          /   ولی از  رهزنی  دور و بَرَش  می ترسد

     این  جوانی  به  خودش  حال   جوانی  دارد؟  /   یا که از پیری بی وقت دلش میترسد؟

     این دل بی کس ما را به کسی کاری نیست     / ولی هر بی هوسی از سخنش میترسد

    دل "عباس" حزین را که دگر نایی نیست        / به خدا از نگه مادر و غمگین شدنش  می ترسد

    دل  زهرا  به  خدا  خون شده از این دل من      / چون که ازعاقبت این پسرش می ترسد